Na een lange zoektocht naar een nieuwe uitdaging, kwam deze zelfs letterlijk uit de lucht gevallen. Mijn netwerk heeft rare kronkels, maar ben er wel heel dankbaar om. Niks mainstream, meer out of the box.
Bij het lezen van een mail tussen 2 personaliteiten die ik zelfs niet persoonlijk ken, vond ik de open vacature en de persoon naar waar ze op zoek waren een perfecte match met mezelf. Graag had ik in Antwerpen gewerkt, maar na zo’n lange zoektocht mag je in een land dat een zakdoek groot is, niet te kieskeurig zijn. Het was Brussel waar ik werd uitgenodigd, en niet eender waar, maar echt hartje Brussel. Er bestaat volgens mij ook geen hoger instituut in dit land, ik werd namelijk verwacht op het Koninklijk Paleis te Brussel. Niet van de minste zou ik zeggen.
Gesprekken verliepen met een Generaal, een Diplomaat, in een huis waar ik geen kennis van had…..Het was zenuwslopend en zwetend dat ik mezelf daar voorstelde, maar het heeft opgebracht. Eindelijk was ik van die blauwe stempelkaart verlost, eindelijk kon ik opnieuw genieten van het leven. Dat doe ik dan ook nu terug met volle teugen sinds 6 oktober 2014.
Deze koning werd Koninklijk, een fijn gevoel, een ontzettend mooi en nieuw hoofdstuk is aangebroken. De perfecte uitdaging voor mij, alsof het ooit in de sterren was geschreven.